η πρώτη αγάπη

Δεν θυμάμαι πια εκείνη την αθώα αγάπη, αλλά συνειδητοποίησα ότι η αγάπη είναι κάτι για το οποίο δεν έχουμε τα κλειδιά, μας φυσά, μετά φεύγει ήρεμα, με κύματα πλήξης και μοναξιάς πάνω μας. Είναι γλυκό μαρτύριο και νόστιμη πίκρα. Είναι να ξενυχτάς να βρίζεις κάποιον, να τα ξεχνάς όλα αυτά με ένα χαμόγελό του.Το επόμενο πρωί.

Είναι η μεγαλύτερη δύναμη που σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι ο μόνος άνθρωπος σε αυτή τη γη.

Η αγάπη μας κάνει νέους με όλη τη σημασία της λέξης, γι' αυτό γινόμαστε πολύ ευαίσθητοι, πολύ εγωιστές, πολύ γενναιόδωροι και πολύ ευγενικοί.

Η αγάπη διπλασιάζει τη δύναμή σας, διπλασιάζει την αποφασιστικότητά σας ή διπλασιάζει την αδυναμία σας.Έχετε επιλέξει καλά αυτόν που αγαπάτε;

Αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα στην αγάπη, ποιον αγαπάς;

Ο καιρός θα περάσει γρήγορα, για να ηρεμήσουν οι δίνες της αγάπης μέσα σου, και ξυπνάς για να βρεθείς είτε πεσμένος σε μια μεγάλη καταστροφή είτε ευλογημένος με μια μεγάλη ευλογία.

Η αγάπη μου χτύπησε νωρίς την πόρτα και από τότε η αγάπη έπαιξε το ρόλο του ταραχοποιού στη ζωή μου, χτυπά την πόρτα και μετά φεύγει, και παρόλο που δεν άνοιξα την πόρτα για αυτό, ήμουν προσεκτικός. Υπάρχουν πολλοί που περιγράφουν την αγάπη ως κλέφτη και εγκληματία, αλλά η αγάπη δεν έχει καμία σχέση με αυτό. Είναι ένα υπέροχο συναίσθημα με το οποίο πρέπει να ξέρεις πώς να ζεις και να μεγαλώνεις μαζί του. Μην το έχεις εσύ ο ίδιος και μην είσαι Μάλλον, κάνε το ευγενικό και φίλο, ώστε να εξευγενίζει εσένα και εσένα, περισσότερο από το να είσαι βασιλιάς που αναλαμβάνει τα συναισθήματά σου.

Αυτή είναι η αρχή της ιστορίας μου με αγάπη και το πρώτο μάθημα που πήρα από αυτήν, που δεν θα τελειώσει ποτέ.