ကျွန်ုပ်တို့၏အတွင်းစိတ်တစ်ခု၏အသံကိုကြားရပြီး ၎င်းနှင့်တွေ့ဆုံဆွေးနွေးခြင်း၏အနက်အဓိပ္ပာယ်ကား အဘယ်နည်း။

ကျွန်ုပ်တို့၏အတွင်းစိတ်တစ်ခု၏အသံကိုကြားရပြီး ၎င်းနှင့်တွေ့ဆုံဆွေးနွေးခြင်း၏အနက်အဓိပ္ပာယ်ကား အဘယ်နည်း။

“ခေါင်းထဲတွင် ငြီးငွေ့ဖွယ်အသံ” သည် လူတစ်ဦး၏ အပြင်းထန်ဆုံးဝေဖန်ရေး သို့မဟုတ် အကြီးမြတ်ဆုံးထောက်ခံသူဖြစ်နိုင်ပြီး တစ်ကိုယ်တည်းနေထိုင်ခြင်းသည် လမ်းညွှန်ပေးခြင်း၊ အကြံဉာဏ်ပေးခြင်း၊ ခက်ခဲသောစကားပြောဆိုမှုများကို ပြန်လည်လေ့ကျင့်ပေးခြင်းနှင့် နေ့စဉ်ဘဝ၏ပြဿနာများစွာကိုပင် သတိပေးနိုင်သည်ဟု လူသိများသည်။ ဝဘ်ဆိုဒ်။ တိုက်ရိုက်သိပ္ပံ။

အစီရင်ခံစာက လူများစွာ နားထောင်သော ကိုယ်ပိုင်စကားဝိုင်း သို့မဟုတ် အတွင်းအသံသည် သာမန်လူသားတစ်ဦး၏ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်ကြောင်း အချိန်ကြာမြင့်စွာ ယုံကြည်ထားသော်လည်း အချို့က ဝိညာဉ်ခေါ်သည့်အခြေအနေတွင် အသက်ရှင်နေမည်မဟုတ်ကြောင်း အစီရင်ခံစာက ဖော်ပြသည်။ စကားလုံးများ သို့မဟုတ် စာကြောင်းများ ရုပ်ပုံတစ်ခု သို့မဟုတ် ပုံစံတစ်ခုကို စိတ်ကူးကြည့်နိုင်သည့် စကားလုံးများ သို့မဟုတ် စာကြောင်းများကို နားမထောင်ဘဲ ၎င်းတို့၏ စိတ်ထဲတွင် မည်သည့်အရာကိုမျှ စိတ်ကူးမယဉ်နိုင်၊

စိတ်ပညာနှင့် အာရုံကြောမှတ်သားမှုဆိုင်ရာ အကြီးတန်းသုတေသီ Helen Lowenbrook က ပြင်သစ်အမျိုးသား သုတေသနဗဟိုဌာန CNRS မှ ဘာသာစကားအဖွဲ့အကြီးအကဲ Helen Lowenbrook က "တစ်ကိုယ်တော် စကားပြောဆိုရခြင်းရဲ့ အဓိပ္ပါယ်က လူတစ်ယောက်ဟာ သူ့ကိုယ်သူ တိုက်ရိုက်စကားပြောဆိုနိုင်တယ်ဆိုတာပါပဲ။ စကားအသုံးအနှုန်း သို့မဟုတ် အသံမပါဘဲ တိတ်ဆိတ်စွာနေခြင်း၊” တစ်နည်းအားဖြင့်ဆိုရသော် ၎င်းသည် တစ်ကိုယ်တည်းစကားပြောဆိုခြင်း သို့မဟုတ် အသံတိတ်ကိုယ်ပိုင်စကားပြောခြင်းဟု သတ်မှတ်နိုင်သည်။ စစ်မှန်သော monologue တစ်ခုအတွင်း၊ လူတစ်ဦးသည် သူ၏အတွင်းအသံကို “ကြား” လုနီးပါးဖြစ်ပြီး ၎င်း၏လေသံနှင့် လေသံကိုပင် သတိပြုမိနိုင်သည်။ ဥပမာအားဖြင့်၊ အသံ၏လေသံသည် ဒေါသ သို့မဟုတ် စိုးရိမ်ထိတ်လန့်မှုအဖြစ် "အသံ" ထွက်နိုင်သည်။

လေ့လာမှုအရ အသက် ၅ နှစ်မှ ၇ နှစ်ကြား ကလေးငယ်များသည် အတွင်းအသံ သို့မဟုတ် တစ်ကိုယ်တည်း တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ် အသုံးပြုနိုင်ကြောင်း သိရသည်။ လေ့လာမှုအချို့အရ ကလေးများသည် အသက် ၁၈ မှ ၂၁ လအထိ အတွင်းပိုင်းအသံထွက်နည်းအချို့ကို အသုံးပြုနိုင်ကြောင်း အကြံပြုထားသည်။

ပရော်ဖက်ဆာ Lowenbrook ၏ သုတေသနသည် သူနှင့် သူ၏အဖွဲ့သည် Frontiers in Psychology တွင် ထုတ်ဝေသည့် 2019 လေ့လာမှုတစ်ခုအရ အတွင်းပိုင်းတစ်ကိုယ်တည်းနေထိုင်ခြင်းကို အပိုင်းသုံးပိုင်းဖြင့် ဖော်ပြသည်။

ပထမအချက်မှာ ရှုပ်ထွေးသော အတွင်းရေးစကား ဖြစ်နိုင်သည့် “ဆွေးနွေးမှု” ဖြစ်သည်။ ဤအချိန်တွင် အတွင်းစကားအားလုံးကို " monologue" ဟုခေါ်ဆိုခြင်းသည် မှန်ကန်မှု ရှိ၊ မရှိ ငြင်းခုံစရာရှိပါသည်။ ထို့ကြောင့် ပထမအတိုင်းအတာသည် လူတစ်ဦးသည် တစ်ဦးတည်းသောပုံစံဖြင့် တွေးခေါ်ခြင်းရှိ၊ “မုန့်ဝယ်ဖို့ လိုတယ်” လို့ တစ်စုံတစ်ယောက်က တွေးတဲ့အခါ “monologue” ဆိုတာ ရိုးရိုးရှင်းရှင်းပဲ ဖြစ်ပေါ်လာတာပါ။ သို့သော် အခြားအချိန်များတွင် တူညီသောလူသည် အခြားအရာတစ်ခုခုကို တွေးတောနေသောအခါတွင် ၎င်းသည် ရှုမြင်ချက်အများအပြားကို “နားဆင်” နိုင်ပြီး အသံတိတ်ဆွေးနွေးမှုတွင် သူကိုယ်တိုင်နှင့် အမြင်ဖလှယ်နိုင်သည့် စကားလုံး သို့မဟုတ် ဝါကျတစ်ခုမျှသာ ဖြစ်နိုင်သည်။

ဒုတိယ ရှုထောင့်အရတော့ “ငွေ့ရည်ဖွဲ့ခြင်း” လို့ ခေါ်တဲ့ အတိုင်းအတာနဲ့ ဆက်စပ်ပြီး အတွင်းစိတ် (သို့) တစ်ကိုယ်တည်း နေနေတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ရဲ့ အတိုင်းအတာကို တိုင်းတာတဲ့ အတိုင်းအတာ ဖြစ်ပါတယ်။ တခါတရံတွင် လူသည် ရိုးရှင်းသော စကားလုံးများ သို့မဟုတ် အမူအရာများကိုသာ တွေးတောတတ်ပါသည်။ သို့သော် အခြားအချိန်များတွင်၊ အထူးသဖြင့် သူသည် အခြားသူတစ်ဦးနှင့် အရေးကြီးစကားပြောဆိုနေချိန် သို့မဟုတ် ဥပမာ ပရိသတ်တင်ဆက်မှုတစ်ခုပြုလုပ်သည့်အခါ၊ စာကြောင်းတစ်ခုလုံးနှင့် စာပိုဒ်များကို တွေးတောဖွယ်ရှိသည်။

တတိယအချက်မှာ မိမိကိုယ်မိမိ ကျေကျေနပ်နပ် ဆက်ဆံရန် "ရည်ရွယ်ချက်" နှင့် သက်ဆိုင်ပါသည်။ တစ်ကိုယ်တည်းနေထိုင်ခြင်းတွင် တမင်တကာ ပါဝင်ပတ်သက်မှုသည် အမည်မသိ အကြောင်းပြချက်များဖြင့် ဖြစ်ပေါ်ပါသည်။ Self-talk သည် တစ်ခါတစ်ရံ လုံးဝကျပန်းနှင့် အဆက်ပြတ်သွားပုံရသော အကြောင်းအရာများထဲသို့ ပျံ့လွင့်သွားနိုင်သည်။

ပါမောက္ခ Lovenbrook က ၁၉၉၀ ပြည့်လွန်နှစ်များနှောင်းပိုင်းတွင် Las Vegas ရှိ Las Vegas ရှိ စိတ်ပညာရှင်ပါမောက္ခ Russell Hurlburt မှပြုလုပ်သော သုတေသနပြုလုပ်ချက်အရ "လူသားအားလုံးသည် တစ်ကိုယ်တည်းအသံကို အားကိုးသည်" ဟု ပထမဦးဆုံးအကြိမ် စောဒကတက်ခဲ့သည့် အယူအဆဟောင်းတစ်ခုကို စိန်ခေါ်ခဲ့သည်။

Hurlburt သည် ပုံမှန် အသံမြည်သည့် ကိရိယာကို အသုံးပြုသည့် စေတနာ့ဝန်ထမ်း အများအပြား၏ တစ်ကိုယ်တော် အကြောင်းကို လေ့လာခဲ့ပြီး စက်ပစ္စည်း အသံမမြည်မီတွင် ၎င်းတို့ တွေးနေပုံ သို့မဟုတ် တွေ့ကြုံနေရသည့် အရာကို ချရေးရန် လိုအပ်သည်။ ထို့နောက် သုတေသနအဖွဲ့သည် လေ့လာမှုတွင် ပါဝင်သူများနှင့် ရေးမှတ်ထားသည်များကို ဆွေးနွေးသည်။

ပါဝင်သူတစ်ဦးက “ကျွန်တော် မုန့်ဝယ်ဖို့ လိုတယ်” ဟူသော စကားလုံးကို ရေးချပါက သုတေသီက ၎င်းသည် အမှန်တကယ် တွေးခဲ့သလား၊ အဓိပ္ပါယ်မှာ “မုန့်” ဟူသော စကားလုံးကို အထူးတလည် တွေးတောမိခြင်းလား သို့မဟုတ် ဆာလောင်နေသလား၊ ဗိုက်ထဲမှာ ခံစားချက်ရှိလား အစည်းအဝေးများ များပြားလာသည်နှင့်အမျှ ပါဝင်သူများ၏ စိတ်ကူးစိတ်သန်းများကို ထုတ်ဖော်ပြောဆိုရာတွင် စွမ်းဆောင်ရည် တိုးတက်လာခဲ့သည်။

အဆုံးစွန်အားဖြင့်၊ ပရော်ဖက်ဆာ Lowenbrook က၊ ဤနည်းစနစ်သည် အချို့သောလူများတွင် "သူတို့၏ခေါင်းထဲတွင် ရေဒီယိုတစ်ခုရှိနေသည်" ကဲ့သို့ တစ်ကိုယ်တည်းပြောဆိုမှုများစွာရှိသည်ကို ဖော်ပြခဲ့သည်။ သို့သော် အခြားသူများမှာ ပုံမှန်ထက် အတွင်းစကားပြောနည်းပြီး တတိယအုပ်စုသည် အတွင်းပိုင်း တစ်ကိုယ်တည်းနေထိုင်ခြင်း လုံးဝမရှိသည့်အပြင် ရုပ်ပုံများ၊ ခံစားချက်များနှင့် စိတ်ခံစားမှုများသာ ရှိသော်လည်း အတွင်းအသံ သို့မဟုတ် စကားလုံးများကို နားမထောင်ဘဲ ဖြစ်နေသည်။

အတွင်းစိတ်တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းမရှိခြင်းသည် "aphantasia" ဟုခေါ်သော တစ်ခါတစ်ရံ "စိတ်မျက်စိကန်းခြင်း" ဟုခေါ်သော အခြေအနေတစ်ခုနှင့် ဆက်စပ်နေပါသည်။ Aphantasia ရှိသူများသည် ၎င်းတို့၏ စိတ်ထဲတွင် မည်သည့် စိတ်ကူးယဉ်မှုမျှ မရှိဘဲ ၎င်းတို့၏ အိပ်ခန်း သို့မဟုတ် မိခင်၏ မျက်နှာကို ဉာဏ်ဖြင့် မမြင်နိုင်ကြပေ။ ပရော်ဖက်ဆာ Lowenbrook က အမြင်အာရုံ သို့မဟုတ် စိတ်ကူးပုံဖော်နိုင်စွမ်းမရှိသူများသည် ရှင်းလင်းပြတ်သားသော ကိုယ်ပိုင်စကားပြောဆိုချက်များကို နားထောင်လေ့မရှိကြကြောင်း ထောက်ပြခဲ့သည်။

ပရော်ဖက်ဆာ Lowenbrook မှ စိတ်ကူးယဉ်ခြင်း နှင့် အတွင်းအသံ ကင်းမဲ့ခြင်း သည် မကောင်းသော အရာ မဟုတ်ကြောင်း ရှင်းပြခဲ့သည် ၊ သို့သော် အတွင်းစကား နှင့် လူတို့ ဖြတ်သန်း သွားသော ကျယ်ပြန့်သော တွေးခေါ်မှု ဖြစ်စဉ် များကို ကောင်းစွာ နားလည် နိုင် သည် မှာ " သင်ယူမှု နည်းစနစ် များ ကို ပြုစု ပျိုးထောင် ရေး အတွက် အထူး အရေးကြီးသော ခြေလှမ်း တစ်ခုဖြစ် သည် ။ ယေဘူယျအားဖြင့် သင်ကြားခြင်း”

အခြားအကြောင်းအရာများ- 

မင်းကို အသိဉာဏ်ရှိရှိ လျစ်လျူရှုတဲ့သူတစ်ယောက်နဲ့ မင်းဘယ်လိုဆက်ဆံမလဲ။

http://عشرة عادات خاطئة تؤدي إلى تساقط الشعر ابتعدي عنها